ماه رمضون

چند سال پیش ماه رمضون برا من مصادف بود با برنامه ریزی ورزشی. اون روزا که هنوز درگیری کاریم شدت نداشت قبل هر ماه رمضونی یه برنامه ورزشی برای خودم مینوشتم و ازونجا که همسر هم بدنسازی کار میکرد اونم پایه بود. عصرهای ماه رمضون دقیقا ساعات آخری که تقریبا بی رمق بودیم لباس ورزشی میپوشیدیم و برای اینکه حس ورزش بگیریم حتمن یه هد به پیشونیمون میبستیم که عجیب بهت احساس ورزش میده. پیشنهاد میدم امتحان کنید. بعد هم شروع میکردیم. از کیک بوکسینگ شروع میکردیم تا وزنه زدن و در آخر هم تمرکز (چی) . حس خیلی خوبی بود اون لحظه که خیس عرق میپریدیم زیر دوش و بعد هم از شدت گرسنگی سر سفره افطار همه چیو درو میکردیم. حس قشنگی بود. دیروز داشتیم با هم خاطراتمون رو مرور میکردیم و من تصمیم گرفتم یک ساعت قبل افطار به یاد گذشته ورزش کنم. بعد آشپزی پیاده رفتم تا یکم هویج و جعفری بگیرم و بعد ورزش کنم. اما بعد اومدن به حدی حالم بد شد که حالت تهوع بهم دست داد و تا لحظه افطار به حالت ضعف افتادم. بعد هم اینقده پرخوری کردم که بعدش دیگه نتونستم برم دوچرخه سواری. دیشب داشتم فکر میکردم که دیگه دارم پیر میشم و ناتوان. ولی بعد خودمو دلداری دادم که اون وقتها ماه رمضون تو زمستون بود و روزا کوتاه . نه مثل حالا که تا ظهر هم بخوابی (اگه)تازه 8 ساعت دیگه باقی مونده.

پی نوشت: آدرس جدید دخترمelsa1393.blogsky.com