گمشده

امشب دخترک خونه عمه اش مهمونه و من تنهایی کلی قدم زدم. با اینکه خیابون خیلی شلوغ بود اما من انگار هیچ صدایی نمیشنفتم. راه رفتم و راه رفتم. نه تند نه کند. فکرکردم و باز هم فکر کردم. به گذشته ؟ نه.به آینده؟  نه. پس به چی فکر کردم؟ نمیدونم. چه نتیجه ای گرفتم؟ بازم نمیدونم. اصلا چی میخام؟ تازه فهمیدم صورت مساله رو نمیدونم. یادمه یه جا خوندم انسان ابتدای چهل سالگی دچار نوسانات شدید هورمونی در نتیجه شخصیتی میشه. یجورسرگشتگی و بلوغ مثل نوجوونی. یعنی من دچار این نوسان شدم؟ خیلی گیجم. احساس میکنم هوشیاریم کم شده. البته عملکردم اینو نشون نمیده. ولی این سردرگمی فقط واسه همین میتونه باشه. به هر حال این دوران هم میگذره همونطور که بقیه دورانها گذشت. امیدوارم که آخر کار ختم به خیر شه. آمین